Hafta sonu izleyecek bir şey bulmaya çalışırken, gece geç saatte The Promise, orjinal adıyla Wu-Ji filmine denk geldim. Bu film ilk çıktığında eşime bulması konusunda çok baskı yapmıştım fakat codec uyumsuzluğu nedeniyle izleyememiştik. Epik-lirik şiir tadında, değişik bir filmdi. Ama ne yalan söyleyeyim felsefesini anlamak için çok uğraşsam da sanırım adamların vermek istediği fikir benim zihnimde oluşmadı. Filmin görselliğine asla bir sözüm yok çünkü Koreliler gerçekten bu işi çok iyi başarıyorlar. İzlemek isteyen olursa tavsiye ederim. Değişik bir yapım..
İzlediğim ikinci filmse Şeytan Marka Giyer... Orjinal adı "The Devil Wears Prada" olan film sanırım hem reklam olacak diye hem de bizler Prada markasını bilemeyiz diye Şeytan Marka Giyer olarak çevrilmiş dilimize. Neyse gelelim filme.. Film zaten insanların ayakkabılarını göstererek başlıyor. Hikayeyi anlatmayacağım. belki izlemek isteyenler olabilir. Film boyunca ne şeytan ne prada vardı, ne de isimleri geçti. :))) filmden çıkarabildiğim anafikir ise hırsla çalışırsan başarabilirsin, ama bazı şeylerden de fedakarlık etmek zorunda kalabilirsin. Meryl Streep gerçekten iyi bir oyunculuk sergilemiş. Büründüğü roldeki duyguları çok iyi yansıtıyordu bence.. Bu oyunculuğa rağmen klasik Amerikan filmlerinden biri işte. Artık Amerikalıların yaptığı filmler çok sarmıyor beni. Konu genelde aynı.. Ya dünyayı tek başına kurtaran bir adam, ya çocuğu için herşeyi göze alan bir aile, ya haksız yere açtıkları savaşlarda mecburen kahraman olan bir asker ya da standart romantik komedileri ki bunlarda da esas kız esas oğlanla beraberdir ve araları açılır film boyu bununla uğraşırlar ya da esas oğlan esas kızı tavlamaya çalışıyordur, arkadaşlarıyla iddiaya girer... Neyse hafta sonundan 2 film birden hangisi sizi sararsa buyrun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder