Mutsuzluk kalıcı mı?

Biliyorum artık anladım... Bu mutsuzluk bu umutsuzluk bu karamsarlık kalıcı... İnsanın üzerine bir yapıştı mı bir daha ayrılmıyor... Biliyorum hayatım çok değişti, dengelerim değişti, ben değiştim... Ama yoruldum artık.. Sürekli bir şeyleri umut etmekten yoruldum. Zor geliyor artık nefes almak. Şurda hemen şuracıkta kalıversem diyorum... Hayattan çok yoruldum. Beklemekten yoruldum. Sınavlara girip çıkmaktan ve sonucunu öğrenince hayal kırıklığına uğramaktan yoruldum. İnsanların torpillerinden, yalakalıklarından usandım. Şu hayatta hiçbir işim doğru dürüst gitmedi.. Hep bir bekleyiş hep bir hayal kırıklığı... Dedim ya olumsuzluklar geldi mi gitmek bilmiyor. Hepsi üst üste... artık akıl sağlığımı koruyabileceğimden şüpheliyim.. Ruh sağlığı bozuk.. Sürekli bir depresyon hali... uyku yok...es kaza uyursam da uyanmak yok... uyusam uyanmasam mesela... yorgunum.. sözde bir hafta tatile gittim gelince herşey bıraktığım yerden tekrar başladı... Kabus olmalı bütün bunlar.. ama değil... Kabusun içinde yaşamaktan uyanmaya çalışıp uyanamamaktan yoruldum... yeter...

BUGÜN BENİM DOĞUM GÜNÜM...

Nice mutlu yıllara banaaaa.... Bugün benim doğum günüm.. Bazen hayattan nefret etsem, yorulsam da iyi ki doğmuşum diyorum. Acısıyla tatlısıyla yaşam sürüp gidiyor. Bu sabah güzel bir güne uyandım. Yatakta gerinip kalkmaya çalıştığımda ise korkunç bir bel ağrımın olduğunu farkettim.. Hah dedim kendi kendime... Bugün doğum günün, yaşlanıyorsun ya al işte sana ilk belirti :))) Neyse güldüm geçtim tabi... Gittim hemen afacan oğlumu aldım yatağından yanıma getirdim ve birlikte oyun oynadık... İşte hayatın tadı.. Benim minik yaramazım artık tam anlamıyla yürümeye başladı. Kendine olan güvensizliğini yenmeyi başardı ve bizim parmaklarımızı tutmadan yürüyebiliyor artık. İşte bana en güzel doğum günü hediyesi...

TATİL İSTİYORUM TATİL...

Bu ara ciddi anlamda bir tatile ihtiyacım olduğunu düşünmeye başladım. Gözüm tatil sitelerinden ayrılmıyor. Sürekli uygun fiyatlı bir otel, tur.. vs. arıyorum. Aslında gidebileceğimizi de sanmıyorum ama işte bir umut yine de...

Zor günler geçirdik yine... Kapalı kaldık şehirde. Bu şehir beni boğmaya başladı artık. Sözde tüm tatil mekanlarına yakınız ama her seferinde bir engel çıkıyor karşımıza. Kâh para durumları, kâh zamansızlık derken yine bana annemlerle ve çocuğumla yazlık yolu görünüyor. Eşim işe yeni başladığı için muhtemelen izin alamayacak ve geçen sene olduğu gibi bu sene de beraber tatile hasret kalacağız... Son 4 senedir o kadar yoruldum o kadar yıprandım ki artık dinlenmek ve yenilenmek istiyorum. Yaşım 28 ama 40 yaşın yorgunluğunu taşıyorum omuzlarımda. Gerçekten yorgunum...Aklıma durumuma en uygun olan şarkı geldi... Çok yaşa Mazhar Alanson...

Ne yapsam Ne yapsam
Bir hamak alıp sallansam
Kurtulur muyum bunalımdan hamakta sallansam?
Ne kadar enteresan....