MUTLULUK...

Hayat o kadar adaletsiz ki isyanımı dile getirecek bir yol bulamıyorum artık... İçimdeki sessiz çığlık öfkeye dönüşüyor. Hem kendimden yiyorum hem sevdiklerimden.. Yoruldum. Çok yorgunum. Umursama diyorum ama olmuyor. Umursamayan yanım çürüyor içimde.. Mutsuzum.. Mutluluğun tanımını unuttum. Arkadaşlarımla geçirdiğim saatler dışında hiçbir şey beni mutlu etmiyor. Onlarla beraberken unutuyorum sıkıntılarımı bir de oğluşumlae ilgilenirken. Dünyada herşey geçiyor tüm sevinçler sıkıntılar, bize kalan posaları oluyor. Avutmuyor mutlu olduğum günleri düşünmek artık...Mutluluk arıyorum, mutluluk istiyorum, mutluluk...